İnsan Irkı

Ad-Soyad ; Eva Flamér

Örnek Role Play ;

Valae gri ve geniş koridorlarda tek başına yürüyordu. Koridorun iki yanına asılmış meşalelerden yükselen titrek ışık gözlerine yansıdı. Koridorda yürüyen çok öğrenci yoktu. Bu koridor, diğerlerine nazaran daha boş ve refahtı. Bu kattaki dersliklere giren çok öğrenci yoktu zaten. Valae de sadece meraktan dolayı girmişti bu derse. Belki zamanla sevebilirdi, ama belli olmazdı elbette. Koridorun iki yanında uzanıp giden meşalelerin altındaki kapılardan bazen öğrenciler, bazen ise profesörler çıkıyordu. Valae omzunda asılı çantası, meraklı bakışları ve dağınık saçları ile yürürken yanından geçen öğrencilerin çoğu -genelde Slytherin olanlar- onu bakışlarıyla izliyordu bir süre. Bazılarının ağızlarından çıkan alaycı sözler Valae'yi hiç mi hiç etkilemiyordu. Başını önüne eğerek yürümeye devam etti. Dersliğe yaklaştığı her an merakı ve heyecanı artıyordu. Çantasının askısını omuzunda başka bir noktaya yerleştirdi ve ilerlemeye devam etti. Bir süre sonra koridorun iki yanında uzanan meşaleler sona ermişti ve büyük pencereler görünmeye başlamıştı. Pencerelerden giren ışık koridorları loşlaştırmıştı. Valae gözleriyle bu görüntüyü izlerken dersliğe yaklaştığını farketti.

Dersliğin kapısına elini uzatıp içeriye attığı ilk adımla beraber çok muhteşem bir ortamla karşılaşmıştı. Sevinçle zıplamamak için kendini zor tutuyordu. Gülümsedi ve gülümsemesi tüm suratına yayıldı. Puf koltuklar çok çekici görünüyor, koltukların yanında duran balkabağı suyu ve kurabiyeler ise sabahtan beri bir sandviçle duran Valae'yi baştan çıkarıyordu. Kulaklarına ulaşan hızlı tempolu müzik odanın içindeki ortama hiç uymuyordu ama tüm pufların karşısına konulmuş büyük bir pufun üzerinde oturmuş profesörün öğrencilerin az da olsa canlı olmasını istediği belliydi. Valae derste uyumamak için zorlamalıydı kendini. İçini çekti ve ilk adımından sonra gelen adımlar giderek hızlandı. Valae kendine yumuşak bir puf seçti ve çantasını kenara bırakıp oturdu pufa. Balkabağı suyundan bir yudum aldı ve bir kurabiye alıp kemirmeye başladı. Yerken gülümsüyori gülümserken içiyordu. Derslerden en güzeli olduğunu düşünmeye başlamıştı bile. Profesörün tüm öğrencileri beklediği apaçık ortadaydı. Valae'nin işine geldi bu. Biraz keyif çatmak ve günün temposundan sıyrılmak için ne güzel bir dersti!

Valae Profesör Nymphetia'nın konuşmaya hazırlandığını farketti ve bitirdiği kurabiyeden dökülen kırıntıları silkeledi üzerinden. Dersliğe girdiğinden beri üzerine çöken nahoş duyguyu üzerinden atmayı başardı. Pencerelerden giren grimsi ışıklara nazaran renkli puflar ve halı ile süslenmiş derslik son derece rahattı, ki bu öğrencilerin çoğunun mayışmasına sebep oluyordu. Dikkatini toplamayı başarana kadar bir süre geçti. Parmaklarını çıtlattı ve gerindi. Her şey yolunda gibiydi. Asasının kucağında olduğundan emin olduktan sonra diğerlerini incelemeye başladı. Çoğu öğrencinin zar zor tanımlamayı başardığı o duygu kol geziyordu geniş dersliğin içinde. Gözlerini iki kere sıkı sıkı kapayıp açtı ve ardından profesöre döndü ve konuşmasını beklemeye başladı. Kısa bir süre sonra Valae'nin tahmin ettiği gibi profesör konuşmaya başlamıştı. Valae pür dikkat dinliyordu, kulak kesilmişti. Zaten dinlemeyenler hiçbir şey anlamıyorlardı, ya da konuşmanın ucunu kaçıranlar. Valae profesörün verdiği bilgiler karşısında bir an için şaşaladı ama zihnine gelen bilgilerin gözükmesine izin verdi.

~~~~~~~~~~~~~~~~( Öğretmen derse girer ve anlatır. Valae aklındaki bilgileri derler. )



'' Sofistler, yunancada sophistes'ten geliyor. Sofist kelimesinin anlamı ise; becerikli, zeki,bilge...Hatırladığım kadarıyla Sofistler göreceli ve kuşkucu düşüncenin köklerini atmışlar ve geliştirici olmuşlardır. Ah, küçük bir iki ayrıntı daha vardı sanırım. Sofistler felsefelerini para karşılığında öğretiyorlardı ve bu o zamanlarda genel halk tarafından yadırganmıştı. Öğrenmeyi ve öğretmeyi meslek edinmek onların gözünde pek hoş gözükmüyordu. ''

Valae gülümsedi. Çoğu ayrıntıyı hatırlamayı başarmıştı. Yazın okuduğu bir kitapta özetle bahsedilmişti bu Sofistler ve felsefeleri... Aklında kalan bilgileri değerlendirerek kendi kafasında Sofistler'e bir biçim verdi. Şimdi daha iyi anlıyordu profesörün ne demek istediğini. Bakışlarını tekrar profesöre yöneltirken diğerlerinin gözlerinde oluşan boş bakışlara ters düşen parlak bakışları vardı. Anlamanın verdiği haz, öğrenmenin verdiği tat çok hoşuna gidiyordu Valae'nin. Profesörün kısa süreli suskunluğundan yararlanarak hafifçe ağrıyan başını ovaladı. Hem bulunduğu ortamın, hem de profesörün sözlerinin bir tesiriydi bu. Saçlarının arasından elini geçirirken yanında beliren kağıt ve kalemi farketti. Kendi parşomenini kullanmasına gerek bile kalmamıştı. Gerçekten de çok hoşuna gitmişti bu. Profesör tatlı, zeki, işini iyi bilen ve sevimli biriydi. Eline kalemi alırken hissettiği heyecan arttı. Profesörün sözlerini dinlerken içine dolan sevinci bastırmaya çalıştı. Resim konusunda oldukça yetenekliydi. Resim yapmayı çok seviyordu ve son zamanlarda hiç resim yapamamıştı. Şu anda bir şaheser ortaya çıkaramasa da hoş bir cismin üzerinde gölgelendirme çalışmaları bir hayli oyalayıp eğlendirecekti onu. Aklına gelen ilk şey bir güvercindi. Kanatlı bir hayvan çiziminde bildiği şeyleri düşündü. Kuşun kabataslak çizimini zihninde oluşturduktan sonra çizime başlamak için eğildi ve sehpayı iyice önüne çekip kalemini kağıda dokundurdu.

Anında otomatik olarak çizmeye başlamıştı eli. Ölçülendirme çizgilerini kağıda ekledi ve gülümsedi. Asıl eğlenceli olan yerleştirme kısmıydı. Çizgilere göre kuşun kanadını ve diğer bütün şeylerini ekledi kağıda. O sırada kağıdın üzerinde kayan kalemin cızırtısı tüm dersliğe yayılmıştı. Kalemini oynatmayı bir an için bıraktı ve kalemin arkasını dişleyerek dersliğe göz gezdirdi. Bazıları hâlâ düşünüyor, bazıları ise bitiriyordu neredeyse. Valae son kalan kanatlarındaki tüyleri de eklemek için eğildi ama bir kızın sorusu dikkatini dağıttı. Kafasında oluşan resmin dağıldığını hissetti. Küfretmek istedi içten içe ama bu isteğini zorla da olsa bastırmayı başardı. Aklına güzel düşünceler getirmeye çalıştı. Ardından resmini tekrar kafasında canlandırdı. Çok zor olmadı ama zamanını almıştıç Gölgelendirmeye geçmeyi planlıyordu son iki dakika içersinde. Profesörün yanıtını dinlemedi bile. Gölgelendirmeyi bitirmeye odakladı kendini. Diğer öğrencilerin boş bakışları altında konuşan profesör eğleniyormuş gibiydi. Valae profesörün sadece son sözlerini yakalayabildi ama profesörün onlardan ne beklediği açıktı. Gülümsedi ve çalışmasında kalan son eksiklikleri tamamladı hızlıca. Zilin çalmak üzere olması sebebiyle toparlanmaya başladı ve resimlerinin kendilerinde kalmasına sevindi. Kalemini de çantaya attı. Resmin üzerine daha eklemeler yapacaktı elbette akşamüzeri...

Profesör öğrencilerin çıkma zamanının geldiğini belirtti. Valae çantasını sırtına astı ve akşam resmi üzerinde düşünmesi gerektiğini kendine hatırlattı. Soyut Bilimler dersini çok sevmiş ve rahatlamış olarak derslikten çıkmak için kapıya yöneldi. Kapıdan çıkarken son kez dönüp profesöre baktı ve şöyle dedi:

'' Görüşmek üzere Profesör Adair, kendinize iyi bakın.''

Profesörün iç ısıtıcı gülümsemesine karşılık olarak o da gülümsedi ve çantasının sırtındaki yerini ve asasını kontrol ettikten sonra yolu kapatmamak için koridorlardan bir sonraki dersine doğru ilerlemeye başladı. Bir yandan profesörün dediklerini düşünüyor, diğer yandan da dersleri düşünüyordu.



Taraf ; Karanlık Taraf

Kaç Yıldır Rp ; 4 Yıldır hem sitelerde hem gerçek olarak

Barbar başvuru sayfasını bulamadım, buraya başvuruyorum.

Ad-Soyad ; Valfar (Soyadı yok)

Örnek Role Play ; Yüzünü kapatan kana bulanmış saçları, geniş baltasını, düşmanlarının kellelerini boyunlarından ayırmak için savurdukça, havayı yarıyor, üzerindeki kurumuş kanı düşmanlarının etrafına saçıyordu. Kabilesinin son savaşçılarından biriydi Valfar, ayrıca uzun zamandır, dininin son temsilcisi, son şamandı. Müttefik kabileler, kabilesine birer birer ihanet ettikten sonra, çevredeki insan karakollarından üstlerine zırhlı süvari birlikleri çullanıyordu. Son birkaç aydır onlara direnmeye çalışıyorlardı fakat sayıları azalmıştı, çocuklar açlıktan veya soğuktan ölüyordu. Valfar şaman öğretisi sayesinde soylarının tükenmesini engelliyordu: Bu sayede yeniyorlardı bu tam tedarikli orduları bu kadar az sayılarıyla. Kimi zaman dev kurtlardı yardımlarına gelen dağlardan, kimi zaman ise acımasız yıldırımdı göklerden gelen...
Valfar, üç kişiye karşı savaşıyordu, kalkan kullanmıyordu, kabilesinin geleneklerinde korkaklık sayılırdı savaşırken kalkan kullanmak; "Belki kalkan kullansalardı iki oğlum da hala hayatta olur ve babalarının yanında savaşırlardı." diye düşündü Valfar, karşıdaki düşmanlardan birinin kılıcını tutan sağ kolunu bir daha hiç iyileşmemek üzere yaraladı, belli ki bir şövalyeydi, eğer şimdi ölmezse bir daha asla onuruyla ölemeyecekti, emekli olacaktı ve yaşlanarak, küçük bir şeytanın * esiri olarak ölecekti.
Sol yanında çarpışan silah arkadaşı, kabilesinin şefi Karh, göğsüne saplanan bir kılıç darbesiyle yere yığıldı, oğlu yoktu genç lider Karh' ın, ondördüncü baharını yeni görmüş oğlu da babasından birkaç dakika önce tanışmıştı ölümle. Kabilenin en yaşlısı Valfar -diğer yaşlılar hastalığa kapılıp öldüğünden- otuzdokuzuncu baharını görmüştü ve artık lider oydu, en fazla yirmibeş kişilik bir güruhun.
Kabilesinin yok olduğunu anlamıştı Valfar, çarpıştığı iki şövalye de onu öldürecekti birazdan, gücü kuvveti kalmamıştı savaşmaya. Son bir umutla ayağını yere çarptı ve yerin sarsıldığını hissetti, birkez daha ayağını vurdu yere ve bir elini havaya kaldırdı, ruhlardan yardım istemenin zamanı gelmişti.
Şaman, boğazını yırtarcasına kükredi ve ayağını tekrar yere vurdu, bulutların arasından eline mavi bir ışık huzmesi toplanırken, karşısındaki iki şövalye de yarılan toprakta dengelerini kaybedip yere düşmüştü.
Şaman, aklına gelen tüm ruhlara yalvarıyordu ve onu silah arkadaşlarının ruhları duydu. Arkasına bakmaya cesaret edemiyordu ama iki oğlunun da, Karh' ın da, diğerlerinin de arkasında olduğunu biliyordu. İki eliyle tekrar asıldı baltasına ve kafasının üzerinde sallamaya başladı büyük baltayı, bağırıyordu "Kükreyin benimle!" diye ve ardından, yüzlerce, binlerce boğazdan çıkan büyük bir kükreme işgal etti herkesin kulaklarını, düşmanın yüzündeki korkuyu gördü ve saldırdı Valfar, baltasının kemikleri kırdığını, etin içine geçtiğini hissetti, içindeki tüm öfkeyi, düşmanın üzerine boşalttı. Karşısındaki sıranın sonuna geldiğinde arkasına bakmaya cesaret edebildi ve arkasına baktı...
Tüm soylu şövalyeler kendi kanlarının içinde boğulmuştu ve başka hiçbirşey yoktu. Kardeşlerinin ruhları karşılarındaki düşmanı yok etmişti Valfar ile birlikte ama artık uğruna savaşacağı bir kabilesinin olmadığını farketti Valfar. Kükredi kahramanca ölüp göğe yükselen ruhların onuruna, daha da kükredi, daha da kükredi, bulutlar bile korkup, ona acıyıp gözyaşlarını serbest bırakana kadar......

Küçük şeytan: mikrop

Taraf ; Kaotik Nötr

Kaç Yıldır Rp ; 4 yıl

Hmm.. Hikayemde kabilem büyük bir savaşta ölüyor, son barbar olarak münzevi olabilirim.

Karışmak istiyorum :Çıktığı savaş değil,girdiği savaştır.Pek çok imla ve mantk hatası var. Mesela..
''...Düşman liderni kılıcına geçirmek için... .... Salladığı topuzuyla..'' gibi.Ve sanırım biraz daha uzun olmalı

haklısın ben biraz acemiyim

Kabul Edildi